معرفی سریال Squid Game – نمایش بدون سانسور خشم

در سالیان اخیر به لطف نتفلیکس سریال‌های درام و عاشقانه کره‌ای به محبوبیت فراوانی در سطح جهان رسیده‌اند، اما به تازگی با معرفی سریال Squid Game که در روزهای پس از انتشار در صدر فهرست پربیننده ترین‌های Netflix قرار گرفته برگ برنده تازه ای  از سوی کره ای ها رو شده است.

 

معرفی سریال Squid Game و آشنایی با تیم تولید

سریال Squid Game یک مجموعه درام از کشور کره جنوبی است که توسط هوانگ دانگ هیوک نوشته و کارگردانی شده است. این کارگردان بیشتر برای تولید فیلم‌های «Silenced» و «Miss Granny» شناخته می‌شود. اما این سریال او با الهام از یک بازی مربوط به کودکان و نوجوانان کره‌ای در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۸۰ میلادی با نام بازی مرکب تولید شده است. بازیگران این اثر نیز تا آنجا که دست سازندگان آن باز بوده، از ستارگان سینمایی هستند. بنابراین این سریال مملو از بازیگران مشهور کره‌ای و البته تعدادی از تازه واردان در دنیای بازیگری است. اولین فصل این سریال شامل ۹ قسمت است که اخیراً به صورت کامل از شبکه نتفلیکس پخش شده است.

اما داستان این سریال کاملاً جذاب است. یک سازمان اسرارآمیز در کره جنوبی شروع به جذب شهروندانی می‌کند که در بدهی غرق شده‌اند. آن‌ها افراد جذب شده را به میل خود برای شرکت در شش بازی کودکانه دور هم جمع می‌کنند. فرد برنده در این بازی‌ها در صورت پیروزی بر رقبا تا پایان، میلیون‌ها دلار یا به عبارت بهتر میلیاردها وون جایزه دریافت می‌کند. اما چیزی که بازیکنان از بازی نمی‌دانند این است که حذف آن‌ها از بازی به معنای از دست دادن جان آنها است. با این حال، شرکت کنندگان در بازی داوطلبانه انتخاب می‌شوند و می‌توانند با رأی دادن اکثریت به ترک مسابقه از آن خارج شوند. اما محدودیت‌های مالی و حرص آنها برای زندگی بهتر و کسب پول آن‌ها را برای ادامه دادن بازی تشویق می‌کند.

آشنایی با فضای داستان سریال Squid Game

سریال کره‌ای Squid Game یا «بازی مرکب» در طول نٌه اپیزود خود به این پرسش جواب می‌دهد که اگر بازی‌هایی که در کودکی انجام می‌دادید کٌشنده بود چه می‌شد؟! به طور کلی این نکته شاکله اصلی درون سریال را نمایان می‌کند. اما لایه‌های درونی و گره‌های داستانی این سریال که پیرامون نظام سرمایه داری است، بسیار شبیه به آثاری چون «Battle Royale» و «Black Mirror» است؛ اما از طرف دیگر می‌توان این سریال را به فرنچایز «The Hunger Games» و فیلم شکار ساخته کریگ زوبل نیز تشبیه کرد که همه آنها مقایسه مناسبی هستند. در واقع سریال Squid Game یک شرح واضح در مورد ماهیت پیچیده بشریت با روایتی پٌر تنش است.

خیلی از صاحب نظران ورود چنین مضمونی را به فرهنگ یا نظام ارباب‌رعیتی یا فئودالیسم در کشور ژاپن ربط می‌دهند. در واقع با نگاهی به بدنه آثار سینمایی و تلویزیونی ژا‌پنی چون فیلم بتل رویال یا سریال نتفلیکسی Alice in Borderland و البته فیلم As the Gods Will (این اثر منبع مستقیم سریال بازی مرکب است) می‌توان این موضوع را بهتر درک کرد.

با این اوصاف شاید سریالی چون Squid Game ممکن است جدید و بحث برانگیز باشد، اما داستان‌هایی درباره انسان‌هایی که بشرِ زنده را برای ورزش و تفریح شکار می‌کنند، در سینما چیز جدیدی نیست؛ چرا که در سال ۱۹۳۲ ما شاهد فیلم The Most Dangerous Game ساخته ایروینگ پیکل و ارنست بی شوودسک بوده‌ایم و تا به امروز تولید چنین آثاری وجود داشته که در آن ما شاهد شرور‌هایی هستیم که صفات انسانی را پاک از دست داده‌اند.

در واقع خیلی از این آثار هم برداشتی آزاد از داستان کوتاه خطرناک ترین بازی نوشته ریچارد کانل آمریکایی است. هر چند تصور و فرض نمی‌شود، تماشای قاتلانی روانی که مردم فقیر را می‌کشند هیجان داشته باشد، اما چنین موضوعی همیشه یک ایده هیجان انگیز به نطر می‌رسد. شاید بازی مرکب کمی پیچیده‌تر از یک تریلر اکشن باشد، اما کماکان فرمول فیلم خبر از یک تیم انسانی کلیشه‌ای می‌دهد که سعی در کشتن یکدیگر دارند.

قصه سریال Squid Game داستانی از افراد مختلف است که به دلایل متفاوتی در زندگی خود شکست خورده‌اند؛ در واقع ۴۵۶ شخصیت بدهکار در زندگی اجتماعی، باید برای یک جایزه میلیون دلاری مبارزه کنند. تمام این انسان‌های گرفتار و بدهکار در یک دوره ویژه دعوت نامه‌ای برای پیوستن به یک بازی بقا گونه دریافت می‌کنند که پیروز آن میلیون‌ها دلار برنده خواهد شد و بازنده نیز نابود خواهد شد. بازی توسط اشخاص نامعلوم در مکان نامعلومی برگزار می‌شود که در آن شخصیت‌های شرکت کننده در یک مکان محدود زندانی‌ شده‌اند تا زمانی که برنده نهایی اعلام شود. بیشتر بازی‌هایی که در اینجا استفاده می‌شود نیز بازی‌های معروف دوران کودکی در کره جنوبی در دهه ۱۹۷۰ یا ۸۰ میلادی، شامل طناب کشی و تیله‌بازی است.

بررسی محتوای سریال Squid Game

اولین چیزی که توجه بینندگان را به سریال Squid Game جلب می‌کند، فرض و ایده کلی آن است. یک گروه ۴۵۶ نفره در بازی‌های شیرین دوران کودکی خود شرکت می‌کنند. اما جذابیت این سریال Netflix این است که شادترین خاطرات کودکی یک فرد را می‌گیرد و آنها را به یک نمایش ترسناک تبدیل می‌کند. در این دنیای مخوف و تاریک تا زمانی که یک کاراکتر در جهان این بازی شکست نخورده است، همه چیز نسبتاً ساده به نظر می‌رسد. اما بینندگان و شخصیت‌های درون سریال وقتی شوکه می‌شوند که مشخص می‌شود هر بازیکنی که بازنده شود به ضرب گلوله کشته خواهد شد.

هنگامی که ۴۵۶ شرکت کننده شروع به وحشت می‌کنند، درام و تنش با موفقیت فضای ترسناکی را در طول سریال ایجاد می‌کند. در واقع وحشت آنها منجر به کشته شدن بیش از نیمی از خود آنها می‌شود. بنابراین شخصیت‌های مرکزی این سریال به زودی متوجه می‌شوند که تنها راه زنده ماندن در این بازی سازگاری با محیط است. از سوی دیگر، تماشای این سریال درام در حالی که رقبا باهم پیمان وفاداری می‌بندند، اما با چشم دوختن به جایزه به یکدیگر خیانت می‌کنند‌، هیجان انگیزتر می‌شود.

یکی از مهم‌ترین درس‌های موجود در متن این سریال اشاره‌ای تاریک به عدم وجود عدالت در جوامع امروزی است. بدون تردید ما در جهانی زندگی می‌کنیم که خیلی از زشتی‌های درون آن به ناعادلانه بودن شرایط زندگی انسان‌ها بازمی‌گردد. از طرف دیگر انسان حریص نیز، یکی دیگر از نکات داستانی شاخص این سریال است. بنابراین، یکی از کلید‌های شخصیت پردازی این اثر در این جمله خلاصه می‌شود که قطعاً عشق به پول ریشه همه بدی‌ها است.

بنابراین، سریال Squid Game استعاره‌ای از افراد ثروتمند و قدرتمند روزگار است که به منظور فخر فروشی و نمایش قدرت خود به طبقه پایین جامعه، مسابقاتی را طراحی کرده‌اند و آن‌ها را در این میدان تحقیر می‌کنند. صادقانه می‌گویم، عملاً محتویات این سریال چیزی است که امروزه در جهان مدرن اتفاق می‌افتد؛ و همین است که آن را وحشتناک‌تر می‌کند.

نگاهی به نقاط ضعف و قوت سریال

اما همان‌طور که در بالا گفته شد، طرح سریال بزرگترین نقطه قوت آن است. زیرا به طور عاقلانه‌ای نوشته شده است. این فیلمنامه مملو از شگفتی‌ها و پیچ و تاب‌هایی است که به طرز قابل ملاحظه‌ای گسترده شده و مجموعه‌ای راضی کننده از رویدادها و اوج‌های جذاب در طول فصل به ارمغان می‌آورد. البته این فرضیه شوم با طرح‌های مختلف، صحنه‌های دیدنی و لباس‌های جالب توجه که کاملاً متمایز هستند، بیشتر زنده می‌شود.

موسیقی متن جذاب کار نیز هم در شرایط سرگرم‌کننده و هم در اوضاع تیره و تار به سریال حالت و لحن خوبی می‌بخشد. در واقع موسیقی بسیار دلپذیر است و در فضای اثری که صداهای مختلف و سکوت نیز اهمیت دارد، به خوبی می‌درخشد. از طرف دیگر با وجود اینکه خود بازی‌ها نیز فوق‌العاده پُر تنش هستند، اما تعاملات و روابط بین شخصیت‌ها است که شما را به سریال جذب می‌کند.

این سریال بر اساس چندین عنصر ساخته شده است که همه آن‌ها بی عیب و نقص به نظر می‌رسند. پیچ و خم‌ها همیشه به خوبی مطرح می‌شوند و تنش بسیار قوی است. به طور کلی این یک نمایش واقعی از نحوه ساخت یک سریال اعتیادآور دارای جذابیت است که نشان می‌دهد چگونه داستان می‌تواند به شخصیت‌های توسعه یافته آن به درستی خدمت کند.

البته با وجود تمام این نکات، ممکن است این سریال برای همه جذاب نباشد. اشکالاتی نیز وجود دارد، مانند اینکه عروسک گردان‌های مرموز در پشت صحنه این بازی‌ها آنطور که آرزو می‌کنیم ظاهر نمی‌شوند و فینال کمی ناخوشایند است. و البته گاهی نیز مسیر پیش روی داستان قابل تشخیص است. اما این سریال به نسبت محتوای مجنون و جالبش سرگرمی بسیار مطلوبی است و احتمالاً توجه طرفداران ویژه چنین آثاری را در کُل جهان به خودش جلب خواهد کرد.

کلام پایانی

به طور کلی، همانطور که در معرفی سریال Squid Game از سوی ما مشاهده کردید، این سریال قطعاً شایسته ستایش و هیاهوی اطراف خود است. چه طرفدار سینما و تلویزیون کره جنوبی باشید یا نباشید و چه بازی‌های بقا محور را دوست داشته باشید یا نه، این سریال به همه علاقمندان هنر هفتم نکته جالب توجه‌ای می‌دهد. برای مثال: از لحاظ بصری و روایی، این سریال مسیری کاملاً متفاوت را در یک ژانر محبوب دنبال می‌کند. البته به خاطر داشته باشید که این سریال از نشان دادن خون و خونریزی دخیل در اعمال غیرانسانی انجام شده در طول نمایش جلوگیری نمی‌کند. بنابراین لحن سریال بسیار تاریک است، اما قطعاً سرگرم‌کننده است.

با این اوصاف سریال Squid Game یک مجموعه قابل توجه است که فضای خاصی دارد و از یک داستان جذاب سود می‌برد؛ کارگردانی بی عیب و نقص، جلوه‌های بصری گاهاً خیره کننده و بازیگران کار بلد این اثر را به یک ترکیب تماشایی بدل کرده است.